The Greatest Love Story Ever Told

Nagkakilala kami ni Jeng nung kami ay freshmen sa DLSU Cavite nung 91 pero nag transfer ako sa UP Diliman the following year para I pursue ang hilig ko tsa graphic arts. Hindi kami nagkita after a while, busy kami sa kanya kanyang studies at meron kaming ibang boyfriend at girlfriend sa college. Pero bago kami magkahiwalay ng matagal ay sinabi ko sa kanya na one day ay magkikita ulit kami.

After college nahilig akong mag mountain climb, one climb pagdating namin sa summit ay nakikinig kami ng “Kanlungan” by Noel Cabangun/Buklod. Sabi ko, “Yan!, yan! Ang theme song sa wedding ko!” Ang sabi ng mga kasama ko, “Bakit meron na ba?” Sabi ko “Wala, hi hi hi.”

One time umuwi akong bad trip dahil di ako sinipot ng ka date ko. Pag dating ko sa house ay nag ring ang phone at “Oooooooooh my God!”, si Jeng, si Jeng di ako makapaniwala na after seven years alam pa nya ang number ko. Nag meet kami shempre. Di ko makakalimutan ang gabi na yun. Invite nya ako sa wedding ng friend nya for our second date.

Sa wedding ng friend nya, may isang maliit na lalake na may hawak na gitara na nag sound check. “Parang familiar ang mukhang ito hah.” Ang sabi ko.

Pag start ng entourage, kumanta ang lalake, parang tumigil ang pagtakbo ng mundo dahil si Noel Cabangun ang kumakanta. Sa oras na yun alam ko na yun ang sign na si Jeng na nga.

The following year ang wedding namin. Hindi nga lang si Noel Cabangun ang kumanta ng kanlungan kasi mejo mahal ang talent fee nya pero kinanta ng friend namin ang kanlungan.

Once tinanong ako ng friend ko kung pano mo malalaman kung yan na nga ang para sakin, sabi ko tutuong bibigyan ka ng sign at mararamdaman mo kung yun na nga ang sign na yun.

Ito ngapala ang lyrics

pana-panahon ang pagkakataon
maibabalik ba ang kahapon?

natatandaan mo pa ba,
nang tayong dalwa'y ang unang nagkita?
panahon ng kamusmusan
sa piling ng mga bulaklak at halaman
doon tayong nagsimulang
mangarap at tumula

natatandaan mo pa ba,
inukit kong puso sa punong mangga
at ang inalay kong gumamela
magkahawak-kamay sa dalampasigan
malayang tulad ng mga ibon
ang gunita ng ating kahapon

ang mga puno't halaman
ay kabiyak ng ating gunita
sa paglipas ng panahon bakit kailangan ding lumisan?

pana-panahon ang pagkakatao
maibabalik ba ang kahapon?

ngayon ikaw ay nagbalik
at tulad ko rin ang iyong pananabik
makita ang dating kanlungan
tahanan ng ating tula at pangarap
ngayon ay naglaho na
saan hahanapin pa?

lumilipas ang panahon
kabiyak ng ating gunita
ang mga puno't halaman
bakit kailangan lumisan?

pana-panahon ang pagkakataon
maibabalik ba ang kahapon?
lumilipas ang panahon
kabiyak ng ating gunita
ang mga puno't halaman
bakit kailangan lumisan?

pana-panahon ang pagkakataon
maibabalik ba ang kahapon?


December Three, Happy birthday Hon!