Chamber of Hellos

And of course hellos are always followed by goodbyes.

Nung pumunta si Mom sa heaven shempre malungkot ang pag alis namin yet nung huling uwi namin sabi ko kay Jeng, “This time hindi malungkot ang pag alis natin.”

Well, I was wrong. Tulad parin nung dati hindi naiwasan ang malungkot na pag hihiwalayan. Bakit? Dahil siguro first time ulit namin silang nakasama since nawala si Mom, si Ethan ma mi-miss nila, sa side naman nila Jeng minsan lang ulit sila nakumpletong magkakapatid.

Yan ang hirap sa hellos ano po?, palaging may karugtong na goodbyes.

I’m looking forward to our next bakashon, hindi na siguro maiiwasan ang ganung ending unless sabi ko nga kay Jeng at kay Dad, once nanaginip ako, in my dreams ang mga tao na sa Pinas ang nagsasabing wag daw kami uwi nang uwi at sila na ang nanghihinayang sa pamasahe, how funny but of course I wish it will come true.

Ngayon pa lang nag iimagine na kami sa next namin uwi. Iniwan ko nga ang iba kong clothes and things gagamitin ko sa next uwi namin.