Saturday, July 18, 2009

...

nothing's so loud
as hearing when we lie
the truth is not kind
and you've said neither am i
but the air outside so soft is saying everything
everything

all i want is to feel this way
to be this close, to feel the same
all i want is to feel this way
the evening speaks, i feel it say...

nothing's so cold
as closing the heart when all we need
is to free the soul
but we wouldn't be that brave i know
and the air outside so soft, confessing everything
everything

and it won't matter now
whatever happens to me
though the air speaks of all we'll never be
it won't trouble me

and it feels so close
let it take me in
let it hold me so
i can feel it say...

naka ilang ulit akong pakingan ito kaninang pauwi ako galing trabaho. siguro dahil start ng day off ko at nagpasalamat ako at naka raos ako ngayong lingo. pagod na pagod na ako. pagod na pagod na kami ni jeng. parang wala na kaming ibibigay. minsan tinatanong ko sa taas kung bakit kami ang napili na magdala ng task na ito. sa dinami dami ba naman ng pinoy sa new zealand ay bakit pa kaya kmai ang napili. minsan naisip ko na baka na virus ang database ng heaven at nag error ang file namin at nagkamali ang pag bigay samin ng buhay na ganito. sabi nila pag may mabigat na problema, wag parating tumingin sa taas, minsan kelangan mong tumingin sa baba, kelangan mong tingnan ang mga taong may mas mabigat na problema sa yo, pero di ko rin naman maiwasan, araw araw tumutulo ang luha namin. hirap na hirap na rin kami. gayun pa man nakaraos na naman kami ng isang lingo, ito at humihinga pa rin naman kami. ang mahalaga ay nabubuhos namin ang pag mamahal kay ethan.

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home